Dini Şiirler

Ezeli Nur

Nurdan çehrendeki bu nikab da ne?
Güneşlere tâç giydiren ışıkken
Hep hicranla bunca yıl bunca sene
Geçmiş gidiyor.. baharlar beklerken..

Doğ ruhlara arşdan gelen bürhanla
İnlet dört bir yanı altın sadânla
Hayat üfle sihirli râyihanla
Hak adına üfül üfül eserken..

Konuş ki hatipler haddini bilsin
İlâhî nefhanla ruhlar dirilsin
Sâyende tâ zirvelere erilsin
Başlamış gökler de bunu dilerken..

Ey mukaddes Kitab ey ezelî nûr
Ey iklimi ziyâ etrafı huzûr
Son demde bir kere daha ne olur
Ağar, ışık karanlığı boğarken..

Bahar olmasa da sonbahar olsun
Cihânlar bütün âvâzınla dolsun
Yeniden nâmın her yanda duyulsun
Şu fânî ömürlerimiz biterken...


Yemenidir yasmaktir
Bayraktir basörtüsü
Simdi öz vataninda
Tutsaktir BASÖRTÜSÜ

Zulümdür gelir geçer
Inanan kalmaz nacar
Kuytu sularda açar
Zambaktir BASÖRTÜSÜ

Yine yollar kesildi
Dersaneler basildi
Bir kiz gözünü sildi
Islaktir BASÖRTÜSÜ

Idealler arzular
Yasaga nasil sigar
Hergün yeniden dogar
Safaktir BASÖRTÜSÜ

Düsme arsiz izine
Kanma yalan sözüne
Bacimin gül yüzüne
Yapraktir BASÖRTÜSÜ

Beyzadeler sasirdi
Ne görür ne isitir
Bu bir kimlik isidir
Bir haktir BASÖRTÜSÜ

Oyasi el örgüsü
Namusun tel örgüsü
Nene hatunun süsü
Hak haktir BASÖRTÜSÜ


SEBAT

Çarkedip durma öyle, maksuda eremezsin;
Yerinde durmayınca, hedefe varamazsın!
Eren sebatla erdi, gidip menzile vardı,
Sen sebât etmeyince hiç menzil alamazsın!
Yollar uzun ve yaman, yolcuya azık îman,
İnançla gerilmezsen, bu yolda duramazsın!
Köprü yıkık, yol bozuk, elden tutan kimse yok,
Hak'la hemhâl olmazsan, yolları aşamazsın!
Derin dere, sarp yokuş, Hak-erine hepsi hoş,
Hakk'a gönül vermezsen, zirveye çıkamazsın!
Varanlar vardı çoktan, Varlığa erdi (yok)dan,
Sen tenden geçmeyince, dirliğe eremezsin!

DAVA ADAMI

Kıvrım kıvrım Hakk’a uzanan ışıktan yolda,
Benlik adına herşeyini aşan kahraman...
Hilkata aid sırların anahtarında,
Büklüm büklüm bir yumak onun elinde zaman.

Durmuş göğe giden yolda sonsuzluk soluyor,
Ermiş Hızırla bir sırlı halvete önceden;
Gelip geçenlere şafak mesajı sunuyor,
Bağrında tek ışığın çakmadığı geceden...

Elinde meş’ale, saçıyor nür üstüne nür,
Kandiller sıra sıra geçtiği her bucakta;
Atlas ikliminde her dem üfül üfül huzür,
Tütüyor onun anber kokusu her ocakta

Ve yeşeriyor uğradığı yerler ardından,
Nara atıyor ovalar, vadiler, yamaçlar...
Rüzgar bahar kokusuyla esiyor her yandan,
Artık dirilip doğruluyor otlar, ağaçlar.

Sonsuzla içiçe onun düşünce dünyası,
Dilinde bir yanık türkü, gönlünde heyecan;
Gözlerinde rengarenk ahiret haritası,
Benhiğinde nokta nokta ötelere iman...

__________________


RUHUMUN EMELİ

Eşyanın kollarında ve zamanla dizdize...
Büyülendim gelince ahenkle yüzyüze...
Rengârenk her yan, tüllenen mana buğu buğu,
Bir tomurcuk açar gibi ötelere doğru...
Her perdede ayrı bir visal, ayrı bir huzur;
Vicdandaki irfanla bakınca her taraf nur...
İçiçe güzellik her köşe, içiçe mana,
Duruyor karşımda tabiat bir gül-i rana.
Sesler, renkler, buudlar.. bu ne müthiş hendese!
Vuruldum kâinat musikisindeki sese...
Gökler ayrı bir kaneviçe.. ve ötesinde,
Kudret; inse, cinne bir şey anlatma kasdinde.
Yer cıvıl cıvıl insan, hayvan, ağaç ve toprak..
Sema başlar üstünde bir kitap.. yaprak yaprak...
Yüzyüze iki levha birbirine bakıyor,
Yıldızlar bizlere davet gamzesi çakıyor.
O’na davet, sonsuza davet bütün soluklar,
Her köşeye nurlar taşıyor nurdan oluklar.
Senden ey Yüce Mevla, senden bu işler!
Sen, ey bencil nefsim, senden bütün teşvişler!
Ey Rab! Seni bilmemek hasret, yakınlık ateş;
Sinelerde yanan kor ocaklardakine eş...
Hele aşkın-hele aşkın.. aşkın tam bir cennet!
Aşkınla dirilmeme, bir kere inayet et!
Esma ve sıfatın her biri sır üstüne sır,
Sırların ancak kapında kullarına hazır.
Sultanlık işim mi! Ben bir kulağı küpeli,
Kabul et, budur ilahi ruhumun tek emeli..!
__________________


BÜLBÜLÜN ÇIĞLIĞI

Bülbül kuytu bahçelerde öter,
Çiçeklerin raksettiği demlerde...
Her nağmesi bir poyraz olur eser,
Gariplerin dolaştığı yerlerde.

Feryadı sinemdeki ahlara denk
Ve bayırlarda perde perde sesi..
Dövünür ta güneş doğuncaya dek;
Alevden demetler tıpkı nefesi...

El değmedik ağaçların başında,
Bir ömür boyu hiç durmaz inler;
Hüzün çağlar gözlerinin yaşında,
Kim görür,kim ağlar ve kimler dinler!?
__________________

İDEAL RUHLAR

İnsan yüksek ideallerle yaşar;
Çocukluk ufkunda tatlı rüyalar,
Gençlikle ağaran zengin hülyalar,
Ardarda beliren sırlı veralar...
İnsan yüksek ideallerle yaşar!

Bahar çağlar gözlerinin içinde,
Düşüncede dirildiği demlerde..
Hep ahu peşinde ıssız çöllerde,
Bahar çağlar gözlerinin içinde...

Ufku çok engin dertliler yolunda;
Bakışlar mahzun sineler gamlı,
Havariler gibi ahd-ü peymanlı
Nam-u nişan bilmez bir başka şanlı
Ufku çok engin dertliler yolunda...
Sonsuzlukla gülümseyen yüzleri,
Ayrı bir beyan ayrı bir ifade..
Ötelerle sermest,ellerinde bade,
Gönüller arıyor temiz ve sade
Sonsuzlukla gülümseyen yüzleri.
Kaf dağından ağır yükleri çekmek,
Bir ömür boyu mukaddes ızdırap;
Laubalilerce herşey bir serap..
İdeal ruhlar için şevk-ü tarap
Kaf dağından ağır yükleri çekmek.

__________________

AKINCI TÜRKÜSÜ

Atlastan cepkenli yiğit akıncı!?
Dönmedin geriye bunca yıl oldu.?
Gözlerim yollarda rûhumda sancı,?
Elimde güllerim buruşup soldu.?
Gezdiğim her yerde hep seni sordum;?
Şimdi gelir diye hayaller kurdum.?
Günler geçip gitti bekleyip durdum,?
Bin hafakan sînem boşalıp doldu...?
Ger dizgini artık, şahlansın atın!?
Ger ki, vadedilen günler pek yakın!?
Ufukta bahar var, unutma sakın!?
Zulmet silindi, dört bir yan nûr oldu.?
__________________

DERTLİ SİNELER

Sineler dertli, ruhlar sıkılmışsa kederden,
Gözler mahzun, ufukta yeni doğuşlar bekler.
Ve “ba’s-ü ba’del mevt”emri gelmişse kaderden,
Her taraf canlanır, herşey “bahar!” der emekler.

Hiç durmaz, hep ümit peşinde yol alır alan,
Yüreğindeki ateş ocaklardakine denk;
Bir başka aydınlığa gebe önünde zaman,
Yollar onun artık günler doğuruncaya dek...

Ufukta ışık cümbüşü, karanlıkta humma,
Uçuşuyor yarasalar şaşkın ve elemli;
Gözsüzler için bu geliş olsa da muamma,
Hicranlı ruhların şafağı olduğu belli.

Yılları gam üstüne gam geçenlere bayram!
Sarsılıyor eski meyhane ta temelinden...
Geleceğe selam, gelenlere binler selam!
Dönüyor şanlı akıncı artık seferinden...
__________________

HAZAN VURMUŞ RUHLAR

Esip sarınca ruhları dörtbir yandan hazan,
Yalnızlık ayrı bir dert, ülfet ayrı bir çile..
Göçmeye hazırlık ve sinelerde hafakan;
Vedalaşma zamanı bundan böyle hepsiyle-(herşeyle)...

Dünya denen bu ise, tam ifritten bir azab,
Gönüllerde burkuntu, dimağlarda bir sancı..
Artık yaşamak bir dert, onu duymaksa ızdırap,
Bilmem nasıl geçecek hiç dinmeyen bu acı..?

Yetiş ey O’na iman, yetiş ki pek bunaldım!
Kılıcım kesmez oldu, terkeşimde tek ok var;
Aşılmaz bu tepeler Sen olmadan, inandım
Ve inanç kuşağında yar oldu bana ağyar...

En tatlı hülyalarla koşayım yollarında,
Senden gayri herşey kuru bir sevda gözümde;
Noktalansın bu hayat ölümün kollarında,
Değil mi ki Sen varsın arkamda ve önümde.

Yaşayıp doydum artık doyulmayan dünyadan,
İsterse hemen bitsin şu bitmeyen sonbahar;
Fırlasın bu son okum, fırlayıp çıksın yaydan,
Kanıma bedel olsun bakışı şehla şikâr...
__________________